مواد غذایی اعتیاد آور

ممکن است تا 20 درصد از افراد اعتیاد به غذا داشته باشند یا رفتاری اعتیاد مانند هنگام غذا خوردن نشان دهند. این آمار در بین افراد چاق حتی بیشتر است. اعتیاد به غذا مشابه همان روندی است که فردی با اختلال مصرف مواد به یک ماده خاص نشان می دهد، افرادی که اعتیاد به غذا دارند، بیان می‌کنند که قادر به کنترل مصرف برخی مواد غذایی نیستند. با این حال، مردم به هر غذایی اعتیاد پیدا نمی کنند و برخی از غذاها نسبت به سایرین اعتیادآور ترند.

دانشگاه میشیگان و غذا خوردن اعتیاد آور

محققان دانشگاه میشیگان غذا خوردن اعتیاد آور را در میان 518 نفر مطالعه کردند:

آنها از مقیاس اعتیاد به مواد غذایی ییل (YFAS) به عنوان مرجع استفاده کردند که رایج ترین ابزار برای ارزیابی اعتیاد به مواد غذایی است. همه شرکت کنندگان لیستی شامل 35 ماده غذایی، چه فرآوری شده و چه فرآوری نشده را دریافت کردند. آنها میزان مقابله با هر یک از 35 ماده غذایی را در مقیاس 1 (اصلاً اعتیاد آور) تا 7 (فوق العاده اعتیاد آور) ارزیابی کردند. در این مطالعه ، 10-7 درصد از شرکت کنندگان با اعتیاد کامل به مواد غذایی تشخیص داده شدند. علاوه بر این ، 92 درصد از شرکت کنندگان غذا خوردن اعتیادآور را نسبت به برخی غذاها از خود نشان دادند. جالب است بدانید آنها بارها تمایل به ترک خوردن آن غذاها داشتند اما قادر به انجام این کار نبودند.

نتایج زیر میزان اعتیادآور بودن غذاها را نشان می دهد:

جای تعجب نیست که بیشتر غذاهای اعتیادآور غذاهای فرآوری شده بودند. این غذاها معمولاً سرشار از قند، چربی و یا هر دو هستند. عدد کنار هر غذا میانگین نمره داده شده در مطالعه ذکر شده در بالا، در مقیاس 1 (به هیچ وجه اعتیاد آور) تا 7 (به شدت اعتیاد آور) است.

پیتزا (4/01)، شکلات (3/73)، چیپس (3/73)، کوکی (3/71)، بستنی (3/68)، سیب زمینی سرخ کرده (3/60)، چیزبرگر (3/51)، نوشابه (غیر رژیمی) (3/29)، کیک (3/29)، پنیر (3/22)، بیکن (3/03)، مرغ سوخاری (2/97)، رول (ساده) (2/73)، ذرت بو داده کره‌ای (2/64)، غلات صبحانه (2/59)، آب نبات آدامسی (2/57)، استیک (2/54)، مافین (2/50)

چه چیز باعث می شود مواد غذایی بی‌ارزش اعتیاد‌آور باشد؟

غذا خوردن اعتیادآور، غیر از اراده به عوامل دیگری مانند دلایل بیوشیمیایی هم بستگی دارد که باعث می‌شود برخی افراد کنترل مصرف خود را از دست دهند. غذاهای فرآوری شده معمولاً بسیار خوش‌طعم ساخته می‌شوند تا طعم آنها واقعاً خوب باشد. آنها همچنین حاوی مقادیر زیادی کالری هستند و باعث عدم تعادل قابل توجه قند خون می‌شوند. این موارد عوامل شناخته شده‌ای هستند که می‌توانند باعث هوس غذایی شوند. با این حال، بزرگترین عامل در غذا خوردن اعتیاد‌آور، مغز انسان است. مغز شما یک مرکز پاداش دارد که هنگام غذا خوردن دوپامین و سایر مواد شیمیایی خوب را ترشح می‌کند.

این مرکز پاداش، دلیل اینکه چرا بسیاری از مردم از غذا خوردن لذت می‌برند را توضیح می‌دهد و روند عمل آن به این صورت است که در واقع اطمینان می‌دهد که غذای خورده شده صرف تامین انرژی و مواد مغذی مورد نیاز بدن می‌شود.

خوردن غذای ناخواسته فرآوری شده در مقایسه با غذاهای فرآوری نشده مقادیر زیادی مواد شیمیایی مربوط به احساس خوبی آزاد می‌کند که این روند، پاداش بسیار قدرتمندتری در مغز به دنبال می آورد.

سپس مغز با ایجاد هوس برای این غذ‌های فوق‌العاده پاداش دهنده بدنبال پاداش بیشتر است. این موضوع می‌تواند منجر به چرخه معیوبی شود به نام خوردن اعتیاد آور یا اعتیاد به غذا

توجه داشته باشید که بسیاری از کسانی که اعتیاد به غذا دارند برای غلبه بر آن نیاز به کمک دارند. کار با یک درمانگر می‌تواند مشکلات روانشناختی اساسی را که منجر به اعتیاد به غذا می‌شود برطرف کند. علاوه بر این، یک متخصص تغذیه می‌تواند بدون محروم کردن بدن از تغذیه، رژیم غذایی بدون مواد غذایی گفته شده را طراحی کند.